Het jaarlijkse begrotingsproces is in volle gang en de verwachte toewijzing voor de veiligheid van de natie onder het hoofd defensie is een zaak van groot belang en een grotere zorg. India heeft een vijandige buurt, zowel aan het westelijke als aan het noordelijke front. Hoewel de westerse tegenstander constant irritant is geweest, vormt hij op zichzelf geen grote bedreiging. Het belangrijkste punt van zorg is en blijft China, met wie de onzekere landgrenzen zich uitstrekken over de Himalaya. De veiligheidssituatie in de buurt, maar ook wereldwijd, blijft onvoorspelbaar en onstabiel.

In het verleden waren we meestal reactief in het omgaan met elke crisissituatie, niet alleen militair, maar zelfs in noodgevallen werd aan de financiële vereisten voldaan. Hoewel de wereldwijde defensie-uitgaven jaarlijks regelmatig stijgen, vooral van de VS en China, is de plotselinge sprong in het geval van een land als Japan een sterke aanwijzing voor de kwetsbare veiligheidsomgeving, die een grote rol speelt bij onze noordelijke tegenstander.

Een duidelijk beeld van de gewenste capaciteiten, gekoppeld aan tijdlijnen, is essentieel om de veiligheidsuitdagingen aan te gaan waarmee de natie wordt geconfronteerd, in ten minste een gemiddeld tijdsbestek van zeven tot tien jaar.

Het is een bekende waarheid als een koe dat het opbouwen van capaciteiten en het ontwikkelen van capaciteiten tijd nodig hebben, terwijl intenties snel kunnen veranderen. De bottom line voor capaciteitsontwikkeling zijn de fiscale uitgaven. Infusie van hoogwaardige technologie in militaire systemen en uitrusting, die tegenwoordig cyber-, ruimte- en onbemande platforms omvat, is kostenintensief.

Elk jaar zien we echter slechts een marginale stijging van de defensiebegroting, die niet eens voldoende is om de inflatie te overwinnen. Sterker nog, het is gedaald als percentage van de totale overheidsuitgaven. Gedurende de afgelopen 10 jaar is de jaarlijkse defensiebegroting als percentage van het bbp gedaald, waarbij de verhouding voor het afgelopen jaar de laagste was sinds de jaren zestig. Dit is ruim onder het gewenste niveau gebleven. De vaste parlementaire commissie voor defensie had aanbevolen dat de defensie-uitgaven 1960 procent van het bbp zouden moeten bedragen om te zorgen voor een adequate paraatheid van de strijdkrachten, op basis van dreigingspercepties, en om langetermijnafschrikkingsvermogens tegen vijandige buren te ontwikkelen.

De toewijzing voor het Ministerie van Defensie laat een veel lagere jaarlijkse groei zien dan de gemiddelde groei van de totale Rijksuitgaven van 14 procent. Sinds 2011-12 zijn de kapitaaluitgaven voor defensie met gemiddeld 7 procent per jaar gegroeid, terwijl de totale kapitaaluitgaven van de centrale overheid met 13 procent zijn gegroeid. Het aandeel van de kapitaaluitgaven voor defensie in de totale overheidsinvesteringen daalde in deze periode van 41 procent naar 23 procent. De stijging van de kapitaaluitgaven voor defensie in de afgelopen twee jaar, waaronder uitgaven voor grote platformen zoals tanks, marineschepen en vliegtuigen, evenals een grote en gevarieerde inventaris van kleinere systemen, apparatuur en infrastructuur, is ongeveer 10 tot 12 procent, terwijl de kapitaaluitgaven van de centrale overheid met ongeveer 25 tot 29 procent zijn gestegen.

Men zou kunnen stellen dat de concurrerende fiscale vereisten voor nationale ontwikkeling, waaronder een groot aantal projecten en overheidsinitiatieven, civiele infrastructuur, gezondheidszorg en onderwijs vallen, een substantiële verhoging van de defensie-uitgaven in de weg kunnen staan. Hoewel dit moet worden gewaardeerd in een ontwikkelingsland als het onze, met een snelgroeiende bevolking die op het bestaansminimum leeft, is het ironisch en verontrustend dat zelfs de verminderde toewijzingen voor defensie niet volledig worden benut.

Budgettaire beperkingen en labyrintische processen zijn ongetwijfeld een domper geweest bij de aanschaf van militaire wapens en uitrusting. Herhaaldelijk zien we aan het einde van het boekjaar de toegekende middelen vervallen. De oplossingen voor dit alles zijn al vaak genoeg naar voren gebracht, niet alleen door de krijgsmacht maar ook door de Vaste Kamercommissie voor Defensie.

Eerst en vooral moet het defensiebudget capaciteitsgericht zijn en niet intentiegericht! De totale jaarlijkse uitgaven blijven altijd achter bij de verwachte behoeften. Om ontsporingen als gevolg van procedurele traagheid bij aanbestedingen te voorkomen, is het absoluut noodzakelijk om het kapitaalbudget 'niet-vervalbaar' en 'roll-on' van aard te maken, met een tijdspanne van drie tot vijf jaar. Tijdens de recente winterzitting van het Parlement heeft de Permanente Commissie voor Defensie nogmaals benadrukt dat er een 'niet-aflopend fonds' voor militaire modernisering moet worden gecreëerd, zodat wordt vermeden dat er halverwege het jaar behoefte is aan extra subsidies en begrotingsmiddelen.

Op dit moment is er geen aparte toewijzing van middelen voor gecommitteerde verplichtingen en nieuwe regelingen, aangezien beide vallen onder kapitaalverwervingen, in tegenstelling tot aanbevelingen van deze commissie. Volgens de huidige regels vervallen de toegewezen fondsen aan het einde van het boekjaar op 31 maart, vandaar de dringende noodzaak van een wijziging om het hoofd van de defensiebegroting 'niet-vervalbaar' en 'roll-on' te maken. Dit zou het ook mogelijk maken om in kritieke situaties aan dringende defensiebehoeften te voldoen. De ontwerp-kabinetsnota voor een niet-vervalbaar defensiemoderniseringsfonds is al geruime tijd in behandeling bij de regering en moet met spoed worden goedgekeurd. De situatie vraagt ​​om oplossingen, niet om gerommel met papieren.

Na deze lange ervaring van onderfinanciering en onderbenutting is het misschien tijd dat er elk jaar een vast bedrag wordt overgemaakt naar een defensiemoderniseringsfonds dat kan worden beheerd door de RBI of een aangewezen bank. Dit fonds moet worden aangesproken om op een tijdgebonden manier acquisities te doen. Een noodzakelijke bijkomstigheid zijn transparante acquisitieprocessen, zowel uit binnen- als buitenlandse bronnen. Vervallen van kapitaalfondsen, ingewikkelde inkoopprocessen en bureaucratische rompslomp, zonder verantwoording, horen niet thuis in het moderne bestuur, en al helemaal niet op het gebied van nationale veiligheid. Het is tijd om een ​​gedurfde stap te zetten in deze begroting.

Op 1 februari presenteert de minister van Financiën de begroting van de Unie, de laatste jaarrekening van het huidige kabinet voor een volledig jaar. Het is vurig te hopen dat gepast belang zal worden gehecht aan de financiële kosten van het waarborgen van de nationale veiligheid, niet alleen in termen van hogere uitgaven, maar ook door voorzieningen te treffen om te voorkomen dat fondsen niet worden gebruikt.

Het belangrijkste is dat het defensiebudget niet mag worden gezien als een aanslag op de nationale economie. Met de nadruk op hoogwaardige binnenlandse defensieproductie, zowel door particuliere spelers als efficiënt beheerde defensiebedrijven in de publieke sector en het grote ecosysteem voor tweeërlei gebruik dat hierdoor ontstaat, kan een groot deel van de defensie-uitgaven worden gezien als een motor van economische groei.