Jesce Horton is een ingenieur die internationaal heeft gewerkt. massief wiet fan. Toen hij opgroeide in het zuidoosten, merkte hij dat zijn wereld door elkaar werd geschud misdrijf arrestaties drie keer. Vandaag verkoopt de 39-jarige wiet die hij legaal teelt. Dat Horton zijn vak uitoefent in het adembenemend witte Oregon, maakt hem een ​​bijna letterlijke een-op-een.

Hoewel de reizen van Smith en Horton door gecriminaliseerde cannabis ongeveer twaalf jaar uit elkaar liggen, belichten haar verleden en zijn toekomst de relatie tussen uitsluiting en zakelijke rechtvaardigheid op de weg naar eerlijkheid van cannabis.

Smith was zo zeker geweest ze ging naar huis op die dag in 1991 dat ze haar moeder niet eens op de hoogte had gesteld van die dag in de rechtszaal. Zoals haar leven had gewerkt vóór die baanbrekende avond in Gardena: Smith zou haar stagebureau achterlaten in de Hall of Records in het centrum en het licht uitzetten voor waar veeleisende rokers samenkwamen: Malibu. Oranje land. De vallei.

'We zouden naar Ontario gaan, in het Inland Empire, voor een feest. Ik zou amper in de deur zijn voordat ik hoorde: 'Hé, Ondria heeft wat' goed gras!'"

Ze zou uitverkocht zijn. Drie, vier, vijfhonderd dollar aan het einde van de 20e eeuw zou zijn: weg tegen de tijd dat ze zou splitsen. Met die ene verkeersstop veranderde alles.

In 1990 was er geen Cash-app waarmee je Smith kunt bereiken. De meeste van haar zaken werden gedaan in rekeningen en in het donker.

Geen Instagram-hulp, maar ze had wel een 9 mm-pistool in haar tas. En toen die politieagent uit Gardena haar aanhield...

Jesce Horton is een ingenieur die internationaal heeft gewerkt. massief wiet fan. Toen hij opgroeide in het zuidoosten, merkte hij dat zijn wereld door elkaar werd geschud misdrijf arrestaties drie keer. Vandaag verkoopt de 39-jarige wiet die hij legaal teelt. Dat Horton zijn vak uitoefent in het adembenemend witte Oregon, maakt hem een ​​bijna letterlijke een-op-een.

Hoewel de reizen van Smith en Horton door gecriminaliseerde cannabis ongeveer twaalf jaar uit elkaar liggen, belichten haar verleden en zijn toekomst de relatie tussen uitsluiting en zakelijke rechtvaardigheid op de weg naar eerlijkheid van cannabis.

Smith was zo zeker geweest ze ging naar huis op die dag in 1991 dat ze haar moeder niet eens op de hoogte had gesteld van die dag in de rechtszaal. Zoals haar leven had gewerkt vóór die baanbrekende avond in Gardena: Smith zou haar stagebureau achterlaten in de Hall of Records in het centrum en het licht uitzetten voor waar veeleisende rokers samenkwamen: Malibu. Oranje land. De vallei.

'We zouden naar Ontario gaan, in het Inland Empire, voor een feest. Ik zou amper in de deur zijn voordat ik hoorde: 'Hé, Ondria heeft wat' goed gras!'"

Ze zou uitverkocht zijn. Drie, vier, vijfhonderd dollar aan het einde van de 20e eeuw zou zijn: weg tegen de tijd dat ze zou splitsen. Met die ene verkeersstop veranderde alles.

In 1990 was er geen Cash-app waarmee je Smith kunt bereiken. De meeste van haar zaken werden gedaan in rekeningen en in het donker.

Geen Instagram-hulp, maar ze had wel een 9 mm-pistool in haar tas. En toen die politieagent uit Gardena haar aanhield...