Vóór crypto, vóór startups, voordat ik zelfs maar wist wat de aandelenmarkt was, hield ik van verzamelobjecten.

Honkbal kaarten. Garbage Pail Kids kaarten. Kool Patch Kinderen. Actiefiguren (vooral "Star Wars"). Ik hield van ze allemaal. En ik heb ze allemaal verzameld.

Ik wist als kind niets van 'verzamelen'. Maar ik begreep de basisprincipes. Je ruilt dubbele of duplicaten in voor dingen die je echt wilt. Complete sets zijn belangrijk. En je probeert de verzamelobjecten in goede staat te houden (of in ieder geval zo goed als een kind aankan).

Mijn benadering van het kopen van verzamelobjecten als kind was een schot in de roos. Als de ijscowagen in de zomer voorbij kwam rijden, rende ik naar mijn spaarvarken om munten te halen om het pakje kaarten met kauwgom te kopen. Als het een bijzonder warme dag was, was dit een moeilijke keuze. Ik hou van ijs. IJs won vaak de strijd en zette een deuk in mijn collectieaspiraties.

Mijn andere kansen om verzamelobjecten te kopen, kwamen toen ik met mijn ouders meesleepte (lees: werd gesleept) om boodschappen te doen. Als we op de een of andere manier in een winkel terecht zouden komen die iets verkocht wat ik wilde - vooral Garbage Pail Kids, wat mijn ouders verafschuwden - zou ik beleefd vraag mijn ouders om een ​​pakket te kopen. Ik zorgde er altijd voor dat ik wist hoeveel er in mijn spaarvarken zat en hoeveel extra werk dat ik bereid was in de mix te gooien om mijn pleidooi voor het kopen van de kaarten overtuigender te maken. Soms werkte het. Soms niet. Ik ben er nooit helemaal achter gekomen wat de perfecte pitch is. Maar ik heb op deze manier aardig wat kaarten verzameld.

Ik heb het gevoel dat mijn collecties vandaag een behoorlijk bedrag waard zouden zijn. Ik zeg 'voelen' omdat ik geen idee meer heb waar mijn geliefde verzamelobjecten zijn. Mijn ouders zeggen dat ze ze nooit hebben weggegooid. Maar ik heb ze nooit teruggevonden toen ik wegging. En ze zijn nu weg. Het is een van die dingen waar we tijdens Thanksgiving niet meer over praten.

Hoewel ik vele jaren geleden "officieel" stopte met verzamelen, bleef mijn interesse in de ruimte groeien. Ik raakte gefascineerd door herkomst, authenticatie, schaarste, conditie en alle andere dingen die de verzamelobjecten interessant maken.

Telkens wanneer ik een memorabilia-winkel zie, stop ik om te zien wat er beschikbaar is en vis naar informatie over de huidige marktomstandigheden. Ik kan het niet helpen. Ik ben dol op de verzamelobjecten. En daarom ben ik zo blij dat Vroeg investeren begint dit gebied te bestrijken.

Collectibles is een snelgroeiende investeringsruimte. De geschatte omvang van de markt voor verzamelobjecten is $ 370 miljard volgens TechCrunch. En dat aantal zal waarschijnlijk snel groeien naarmate NFT's aanslaan (NFT's hadden vorig jaar $ 17.6 miljard aan handelsvolume).

Investeringsplatforms zoals Start motor mensen een kans bieden om op nieuwe manieren in verzamelobjecten te investeren. Masterworks geeft mensen de kans om te investeren in en fractionele aandelen van beeldende kunst te bezitten. En NFT-platforms zoals Open zee en Zeldzaam zijn vertrokken.

De manier waarop mensen verzamelobjecten kopen, verkopen en verhandelen, verandert. Zo is de manier waarop mensen over hen denken. Iedereen - inclusief kinderen van tegenwoordig - is veel geavanceerder in hun benadering van verzamelobjecten dan ik als kind was. Ze weten over bewaring, schaarste en wat waarde drijft op de verschillende markten voor verzamelobjecten.

Daarom ga ik een keer per maand schrijven over de verzamelobjecten. Ik behandel de basisprincipes van beleggen, trends en al het grote nieuws dat gebeurt. Later dit jaar zou ik zelfs enkele verzamelobjecten kunnen aanbevelen om te kopen.

Ik ben opgewonden om te schrijven over deze nieuwe en groeiende ruimte. Ik hoop dat je het leuk vindt om erover te lezen. Het is iets anders. Er is een voordeel. En het is leuk. Dat is een geweldige combinatie.