Stephan Vasement is een tweede golf AI-kunstenaar uit Bangkok, bekend om zijn emotionele en opvallende digitale kunstwerken. Het werk van Vasement is geïnspireerd door Franse muziek en fotografie, maar ook door kunstcinema en zijn eigen emotionele reis, vooral belichaamd in zijn Europa na de regen collectie.

Een belangrijk aspect van Vasements werk is de emotionele dimensie. Zijn creaties tijdens periodes van woede of frustratie belichamen zo de negatieve emoties van die tijd dat hij er moeite mee heeft om ze opnieuw te bekijken. Nu hij uit die mentaliteit is ontstegen, hoopt hij dat zijn werk de kijkers een gevoel van vreugde geeft en hun dag een beetje beter kan maken.

Momenteel concentreert Vasement zich op het voltooien van zijn project Zwanen collectie, die hij in één keer wil uitbrengen. Bovendien waagt hij zich aan AI-videoonderzoek, waarmee hij zijn constante drang naar innovatie en verkenning van het AI-kunstenaarschap demonstreert. Zijn creativiteit, passie en toewijding om de grenzen van AI-kunst te verleggen, maken Stephan Vasement tot een kunstenaar om naar te kijken.

BW: Kunt u uzelf alstublieft voorstellen aan onze lezers?

SV: Hallo, mijn naam is Stephan Vasement. Ik sta bekend als een AI-kunstenaar uit de tweede golf.

De term ‘tweede golf’ verwijst naar artiesten die opkwamen met de komst van technologische ontwikkelingen zoals Stable Diffusion en Midjourney. Deze tools zorgen momenteel voor een revolutie in de kunstwereld. Het potentieel dat ze ontsluiten is werkelijk grenzeloos, en ze blijven zich elke dag verbeteren.

Ik begon dit medium in juni 2022 te verkennen en ik ben ongelooflijk tevreden met de vooruitgang die ik tot nu toe heb geboekt.

BW: Heeft u kunst gemaakt voordat u zich met AI bezighield? Zo ja, wat was de aard van uw werk?

SV: Ja, ik was eigenlijk straatfotograaf voordat ik me in AI-kunst verdiepte. Het was meer een hobby dan een beroep, en mijn werk was grotendeels onzichtbaar. Toch koester ik die herinneringen.

Mijn routine bestond erin de stad van 's ochtends tot 's avonds te verkennen, op zoek naar interessante onderwerpen of scènes. Een van de grootste uitdagingen was kalm blijven bij het fotograferen van vreemden – een spanning die ik nooit helemaal heb kunnen overwinnen. Desondanks mis ik die momenten zeker niet.

Wat mij intrigeerde was het vermogen om een ​​stukje leven vast te leggen en dit te distilleren in een tweedimensionaal beeld met zijn eigen unieke verhaal en regels. Ik heb dit een aantal jaren gevolgd en de ervaring is voor mij nog steeds van onschatbare waarde.

De meeste van mijn foto's waren in zwart-wit, sterk geïnspireerd door Henri Cartier-Bresson. Zijn uitzonderlijke vaardigheid in kadrering, ruimtebegrip en geometrie beïnvloedden mijn eerste uitstapje naar de beeldende kunst.

BW: Kun je ons vertellen over je reis naar Bangkok?

SV: Voordat ik in Bangkok ging wonen, bracht ik een jaar door in een klein kustplaatsje in Turkije. Het was een schilderachtig toeristisch centrum, voornamelijk bevolkt door Britse gepensioneerden.

Door het snel verslechterende economische klimaat werd het echter onhoudbaar om daar te blijven wonen. De kosten voor levensonderhoud liepen snel op, en nu mijn verblijfsvergunning bijna afloopt, moest ik een huurcontract voor een jaar afsluiten om deze te verlengen. Een enkele vooruitbetaling zou ongeveer $7000 hebben bedragen, een uitgave die eenvoudigweg niet gerechtvaardigd leek.

Daarom begon ik de mogelijke verhuismogelijkheden te onderzoeken. Bali stond aanvankelijk bovenaan mijn lijstje, maar uit nieuwsgierigheid besloot ik onderweg een maand in Bangkok te stoppen. Door een verrassende gang van zaken raakte ik betoverd door de bruisende, levendige stad en ben ik nooit meer naar Bali gegaan. In de nabije toekomst zal Bangkok mijn thuis zijn.

BW: Je hebt een achtergrond in het schrijven van scenario's en je hebt verschillende filmmakers zoals Andrei Tarkovsky, Peter Greenaway en Robert Bresson als invloeden genoemd. Kunt u uw relatie met cinema uitleggen?

SV: De correlatie tussen mijn kunstwerken en cinema is misschien niet meteen duidelijk, aangezien mijn huidige focus vooral op single-shot stukken ligt. De invloed van film op mijn werk is daardoor momenteel meer conceptueel dan technisch. Interessant genoeg vind ik muziek een meer integraal onderdeel van mijn creatieve proces, waarbij ik vaak hele werelden visualiseer door middel van melodieën die vervolgens in mijn kunst kunnen worden gemanifesteerd.

Dat gezegd hebbende, ben ik enthousiast over het vooruitzicht dat AI-tools voor het maken van video's steeds geavanceerder worden. Hoewel ze momenteel niet voldoen aan de door mij gewenste uitvoerkwaliteit, denk ik dat het slechts een kwestie van tijd is voordat ze aan mijn verwachtingen voldoen.

Tarkovsky, Bresson en Greenaway hebben een diepgaande invloed gehad op mijn wereldbeeld. In de filosofie van Tarkovsky vind ik een nuttig raamwerk voor het navigeren door de persoonlijke veranderingen die worden veroorzaakt door een lange en bevredigende artistieke reis. Hoewel ik het niet op alle fronten met hem eens ben, helpen zijn reflecties mij bij het formuleren van de vragen die ik voor mezelf moet beantwoorden.

Bressons inzichten in de deconstructietheorie hebben mijn intellectuele nieuwsgierigheid aangewakkerd. Een postume publicatie van een lezing die hij in 1955 hield (in Les Cahiers du cinéma) blijft bij mij resoneren. Zijn aangrijpende kritiek op de imitatie van theaternormen door de cinema heeft mijn begrip van kunst aanzienlijk veranderd.

Uiteindelijk ontdekte ik een andere inspirerende figuur die kunst op een vergelijkbaar niveau onderzocht: Martin Margiela. Zijn innovatieve benadering van de mode-industrie blijft mijn werk beïnvloeden. Zijn collectie voor Hermes, die op kritische misverstanden stuitte, wordt nu als meesterlijk en tijdloos beschouwd. Zijn onwankelbare toewijding aan zijn artistieke visie, ondanks de kritiek, is iets dat ik diep respecteer. Ook al zal ik zijn prestaties misschien nooit evenaren, het waarderen van zulke creatieve geesten is al voldoende beloning.

Wat Peter Greenaway betreft, zou ik aanraden om The Baby of Mâcon te bekijken. Hoewel het relatief onbekend blijft, ben ik ervan overtuigd dat het voorbestemd is om erkend te worden als een filmisch meesterwerk. Deze film, die ook deconstructie omvat, heeft mijn artistieke perspectief aanzienlijk beïnvloed.

BW: Heb je, met je achtergrond in scenarioschrijven, specifieke verhalen die je graag wilt uiten?

SV: Dat is een uitdagende vraag, een vraag die ik voortdurend overweeg en herdefiniëer. Ik voel mij aangetrokken tot de combinatie van emotionele expressie en genuanceerde subtekst. Ik aarzel tussen deze twee benaderingen en heb nog geen definitief standpunt kunnen bepalen. Misschien is het nog te vroeg om een ​​dergelijk besluit te nemen? We verkennen een geheel nieuw artistiek landschap. Het is mijn bedoeling om zoveel mogelijk facetten van dit domein te verkennen voordat ik een bepaalde richting uitga. Het is een tijd voor verkenning.

Over het algemeen worden mijn creaties meestal beïnvloed door mijn huidige emotionele toestand. Mijn leven is geen gemakkelijke reis geweest en ik heb pas op mijn dertigste innerlijke rust gevonden. Nu voelt elke dag wonderbaarlijk, en ik ben enorm dankbaar voor dit nieuwe perspectief. Ik ben me ervan bewust dat veel mensen momenteel worstelen met angst, verdriet en eenzaamheid. Het is mijn hoop om wat troost te bieden door middel van mijn kunst, waarbij ik elementen van schoonheid, comfort en rust creëer. Als we deze moeilijke tijden eenmaal hebben overwonnen, zal mijn focus misschien verschuiven, maar het leven heeft me geleerd hoe belangrijk het is om in het heden te leven in plaats van te dromen over de toekomst.

BW: Hoe denkt u dat uw fotografieachtergrond uw gebruik van AI heeft gevormd?

SV: Het heeft een enorme invloed gehad. In de eerste plaats heeft straatfotografie mijn vermogen aangescherpt om de meest aantrekkelijke elementen te selecteren, een vaardigheid die cruciaal is in AI-kunst. Op één dag kon ik tot 1000 opnames maken, waarbij ik er uiteindelijk slechts 3 tot 5 kon selecteren. Als ik geluk had, zou minstens één daarvan mij na een paar maanden met trots vervullen.

Ten tweede heeft het bestuderen van het werk van Henri Cartier-Bresson mij waardevolle lessen geleerd over compositie, timing en de transformerende kracht van een vastgelegd moment. Het liet me zien hoe de fysieke ruimte rond een onderwerp op film kan worden veranderd, gedistilleerd in lijnen, cirkels en geometrische vormen die gezamenlijk een nieuw verhaal creëren. Ik heb deze inzichten overgenomen in mijn AI-kunst.

Als het echter om stilistische overwegingen gaat, geloof ik niet dat ik veel heb meegenomen uit mijn fotografiedagen. En eerlijk gezegd was ik dat niet speciaal van plan.

BW: Jouw stuk, Verlaten tempel, profiteert onmiskenbaar van de door AI veroorzaakte dubbelzinnigheid: wazige kleine figuurtjes die geïnterpreteerd kunnen worden als vogels, bloemen of iets heel anders. Hoe benadert u dit toevallige aspect van uw samenwerking met AI?

SV: Verlaten tempel vertegenwoordigt een intrigerende toepassing van deconstructie in mijn werk.

Ik heb het gemaakt tijdens de eerste versies van Midjourney, met name de tweede versie, die alles in een vergelijkbare stijl weergeeft. Veel artiesten waren in die tijd bezig met de overstap naar Stable Diffusion.

Ik besefte toen dat het naleven van de standaardregels onvermijdelijk tot homogene resultaten zou leiden, die allemaal zouden samenvloeien in een gemeenschappelijke esthetiek. Ik ontdekte echter een kleine fout in het systeem die de beelden volledig vervormde, wat zeer abstracte resultaten opleverde. Deze stukken stonden in schril contrast met de conventionele werken die werden geproduceerd. Het maakte van het proces niet alleen een spel met woorden, maar ook met het algoritme zelf. Hoewel de eerste resultaten niet wenselijk waren, leerde ik geleidelijk de fout in mijn voordeel te manipuleren. Deze onderscheidende werken markeerden mijn eerste succes in AI-kunst.

Uiteindelijk hebben de ontwikkelaars van Midjourney dit probleem ontdekt en verholpen. Ik heb contact met ze opgenomen in de hoop dat ze het zouden behouden, maar kreeg geen antwoord. Ik probeerde anderen te vinden die zich mogelijk bewust waren van deze storing, maar het leek erop dat ik de enige was die er op was gestuit.

Als gevolg hiervan is dat hoofdstuk van mijn artistieke reis afgesloten. Er is geen manier om nu iets vergelijkbaars te genereren, wat volgens mij een unieke waarde geeft aan de werken die ik in die periode heb gemaakt. In de toekomst ben ik van plan de beste stukken uit dit archief te slaan, op voorwaarde dat er vraag naar is.

BW: Dit stuk lijkt je terugkerende thema's van de natuur – met name vogels en bloemen – te combineren met een soort religieuze ceremonie. Hoe heet het en welk inzicht kunt u erover geven?

SV: Het stuk is getiteld Pasgeboren en zal deel uitmaken van een verzameling genaamd Zwanen.

De inspiratie voor de collectie ontstond te midden van de huidige bearmarkt. Momenteel is er sprake van aanzienlijke stress en spanning, wat blijkt uit de escalerende geschillen en grof taalgebruik, die voorheen niet zo wijdverbreid waren. Ik geef tot mijn spijt toe dat ik soms bezwijk voor deze spanning, een actie waar ik niet trots op ben. Deze collectie is bedoeld om metaforisch weer te geven wat er met ons gebeurt, waarbij de nadruk uitsluitend ligt op de NFT-wereld.

specifiek met betrekking tot Pasgeboren, het vat een eigenaardige trend in onze ruimte samen die velen lijken te onderschrijven. Het gaat om het aanmaken van nieuwe, anonieme accounts met werken die aansluiten bij de populaire esthetiek. Verrassend genoeg krijgen deze haastig gemaakte stukken aanzienlijke steun van verzamelaars, wat ertoe leidt dat sommige kunstenaars, wier werk niet verkoopt, hun eigen anonieme accounts aanmaken.

Het hier geschetste scenario houdt in dat verzamelaars en kunstenaars samen een nieuwe entiteit tot stand brengen: een wezen met vleugels maar zonder hoofd, dat een creatie symboliseert die misschien niet duurzaam of langdurig is. Toch is dit de cyclus waarin we ons bevinden, kijkend vanaf de zijlijn, en die volgens mij een element van neutraliteit in het stuk introduceert.

Interessant genoeg evolueert dit verhaal soms op onverwachte manieren. Een account dat in eerste instantie in een opwelling is gestart, kan de maker boeien en hem volledig bij zijn werk betrekken. In wezen ontdekken ze er een gevoel van doel in, wat ongelooflijk lonend is.

De overige stukken in de collectie zullen een soortgelijk traject volgen. Hoewel ik niet zeker weet welke belangstelling of vraag deze werken zouden kunnen wekken, gaat het mij niet om een ​​mislukking, maar om de spijt dat ik het niet heb durven proberen. De voortgang van de collectie is langzaam maar gestaag.

BW: Kunt u wat inzicht geven in The Spy en De Minnaar?

SV: Zeker. De ontstaansgeschiedenis van het stuk is vrij eenvoudig. Tijdens het verkennen van een nieuwe versie van Midjourney vond ik enkele resultaten intrigerend. Eén ervan was een donker silhouet dat in het struikgewas stond. Dit trok mijn aandacht en ik begon het concept te verfijnen, wat uiteindelijk de eerste iteratie opleverde The Spy. Later heb ik het silhouet opnieuw vormgegeven met DALL-E, omdat het origineel er enigszins grillig en speels uitzag. Ik geloof dat ik erin ben geslaagd de houding van de figuur een gevoel van onheilspellendheid te geven. Zelfs nu is de eerste vraag die in mijn hoofd opkomt: waarom is hij daar? Hij lijkt niet op zijn plaats.

Na het maken The Spybleef het idee om een ​​begeleidend stuk te ontwerpen bestaan. Ik stelde me een tweede versie voor met rode bloemen en een vrouwelijk silhouet, een stuk dat het verhaal zou vervolledigen en ernaast een hele wereld zou creëren. The Spy. Deze twee kunstwerken hadden de basis kunnen leggen voor een volledige collectie, maar ik was op dat moment niet geneigd tot donkere kunst, dus verlegde ik mijn focus.

Het begin van deze duologie is terug te voeren op een werk met de titel De introverte. Ook dit stuk bevat zwarte silhouetten en roept verontrustende associaties op. Het toont een man die aarzelend rondhangt in de buurt van een bar die samensmelt met een boom en zo een soort wezen vormt. De titel maakt het tot een vrij eenvoudige metafoor, en ik geloof dat het zijn doel bereikt.

BW: Nadat ik je oeuvre op verschillende platforms heb onderzocht, overweeg ik Stille hoek en zijn naaste verwant Nacht vijver als typische voorbeelden van uw artistieke stijl. Kunt u wat achtergrondinformatie geven over deze stukken?

SV: Dat zijn relatief recente creaties, en muziek speelde een belangrijke rol in hun inspiratie.

Het concept en de sfeer ontstonden toen ik luisterde naar de a capella versie van Bach van The Swingle Singers. Meer specifiek waren het de Orkestsuite nr. 3 in D mineur, Largo [klavecimbelconcert nr. 5 in F mineur BWV 1056] en Andante uit Sonate 2 A mineur die het idee opwekten.

Deze composities riepen een krachtig beeld op van een Engelse nacht uit vervlogen tijden, te midden van oude landgoederen tijdens het blauwe uur, een tijd waarin alles doordrenkt raakt van gefluister, intriges en een vleugje mystiek. In deze rust leek het alsof alles in de tijd stilstond.

Ik herinner me dat ik als kind films op televisie tegenkwam die vergelijkbare elementen bevatten, hoewel ik geen specifiek voorbeeld kan noemen. Misschien is het een mix van die herinneringen en mijn eigen verbeelding.

BW: Ik ben vooral dol op je zwart-witstukken, een stijl waar je sinds 2022 schijnbaar niet meer naar bent teruggekeerd (wat voelt als tientallen jaren in AI-kunsttijd!). Z-14 is misschien wel mijn favoriet onder hen. Bent u, gezien uw uitgebreide ervaring met zwart-witfotografie, van plan meer zwart-witafbeeldingen te maken, vooral gezien de substantiële vooruitgang die heeft plaatsgevonden sinds deze stukken werden geslagen?

SV: Eerlijk gezegd zijn die zwart-witwerken gemaakt tijdens een nogal negatieve periode in mijn leven. Ik kan me niet eens herinneren wat mij destijds van streek had gemaakt, maar ik creëerde ze snel als een middel om mijn woede en frustratie te kanaliseren. Daarom hoop ik dat ik me nooit gedwongen voel om naar dergelijke stukken terug te keren.

De verkenning van het leven in zwart-wit gaat echter door. De collectie belde Europa na de regen is geïnspireerd door mijn liefde voor de Franse esthetiek. Ik ben een fervent bewonderaar van Franse muziek en fotografie, en deze collectie is mijn eerbetoon aan hen. Ik voorzie dat de collectie geleidelijk zal uitbreiden als het juiste moment zich voordoet.

BW: Kunt u delen wat er in uw gereedschapskist voor het maken van kunst zit?

SV: Momenteel gebruik ik uitsluitend Midjourney. Vreemd genoeg lijkt Stable Diffusion mij niet voldoende… poëtisch? Ik zie er gewoon de lyrische kwaliteit niet van in. Maar Midjourney heeft het zeker.

BW: Hoe structureer je je creatieve workflow? Houdt u uw aanwijzingen bij en verfijnt u deze?

SV: Het is een cruciaal onderdeel van het proces. Midjourney biedt een robuust platform dat u helpt uw ​​voortgang bij te houden. Het is een functie die je niet mag negeren. Ik bekijk regelmatig de juiste aanwijzingen, herbeoordeel oude stukken… Ik zou iedereen aanraden deze praktijk over te nemen. Het is behoorlijk nuttig.

BW: Kunt u enig licht werpen op uw best practices als het gaat om vragen?

SV: Over het algemeen probeer ik niet te veel na te denken en het proces te vertrouwen. Ik voer een prompt in, beoordeel de output, pas deze indien nodig aan en dien vervolgens een nieuw verzoek in. Af en toe wijkt dit proces mij ver af van mijn oorspronkelijke plan, maar dat interesseert mij niet.

Het is van cruciaal belang om te begrijpen hoe het neurale netwerk werkt. Dit begrip hoeft niet noodzakelijkerwijs technisch te zijn; het kan eenvoudigweg gebaseerd zijn op ervaring. Vermijd buitensporig lange aanwijzingen (vooral in Midjourney), omdat de meeste woorden elkaar waarschijnlijk zullen neutraliseren. Ik heb online voorbeelden van logge aanwijzingen opgemerkt, maar deze kunnen worden samengevat tot tien woorden en hetzelfde resultaat opleveren.

BW: Welke emoties of interpretaties hoop je dat mensen ervaren door je werk?

SV: Mijn hoop is simpel: als iemand mijn werk op Twitter of elders tegenkomt, hoop ik dat het een beetje vreugde in zijn/haar dag brengt. Als mijn kunst hun humeur ook maar enigszins kan verlichten, zou ik mijn doel als vervuld beschouwen.

BW: Wat brengt de nabije toekomst voor de kunst van Stephan Vasement? Zijn er andere tools of media die u wilt verkennen?

SV: In eerste instantie is het mijn doel om de Zwanen verzameling. Het is de bedoeling dat het in zijn geheel wordt uitgebracht, zonder verdere toevoegingen. Er is nog veel werk te doen aan dit project.

Daarna ben ik van plan me te verdiepen in AI-video's. Ik weet niet zeker of ik iets opmerkelijks tevoorschijn zal toveren. Af en toe komen er ideeën bij me op, die ik opschrijf voor toekomstig gebruik. De tijd zal het leren.

Abonneer u hieronder op onze nieuwsbrief voor updates over al onze aankomende artiestenspots.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• EVM Financiën. Uniforme interface voor gedecentraliseerde financiën. Toegang hier.
• Quantum Media Groep. IR/PR versterkt. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3 gegevensintelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://rare.makersplace.com/2023/06/08/the-fear-of-not-trying-interview-with-ai-artist-stephan-vasement/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=the-fear-of-not-trying-interview-with-ai-artist-stephan-vasement