Het is lente 1992 en een nieuw voertuig, de PL genaamd, onderging een laatste rondgang door bedrijfsleiders voordat het werd goedgekeurd voor productie.

Het ontwerp van de auto werd bekeken op de Chrysler Neon Concept Car uit 1991, met vier schuifdeuren, een stoffen zonnedak, een intrekbare achterruit en zelfs een afvalpers. Maar misschien wel het meest opvallende kenmerk waren de ronde koplampen.

Nu onderzochten Chrysler CEO Lee Iacocca, President Bob Lutz en Design Vice President Tom Gale en anderen de voorgestelde productieauto. Hoewel de meer fantastische elementen van het ontwerp van de Chrysler Neon Concept Car afwezig waren, zoals de afvalpers, waren dat ook de ronde koplampen, vervangen door smalle koplampen, vergelijkbaar met die van Japanse auto's. 

Iacocca was niet blij.

Toch had hij het ontwikkelingsteam beloofd dat hij zich niet zou bemoeien met de ontwikkeling van de PL, iets heel anders dan Iacocca. Toch kon hij het niet helpen. "Je bent de schattigheid kwijt", klaagde Iacocca, een verhaal dat wordt verteld in het boek "Comeback" van Paul Ingrassia en Joseph B. White.

Iacocca had gelijk, en ondanks het breken van zijn belofte, werd de ontwerpwijziging uiteindelijk doorgevoerd, wat $ 7 miljoen aan gereedschapskosten kostte. Maar de nieuwe koplampen bleken goedkoper te maken, dus de kosten werden terugverdiend. 

De PL zou deze week in 1993 debuteren op de Frankfurt Motor Show als de Dodge en Plymouth Neon, een poging om een ​​winstgevende, begeerlijke Amerikaanse compacte auto te bouwen. 

"We denken dat de Neon een van de eerste kleine auto's zal zijn die mensen willen kopen in plaats van moeten kopen", zei Lutz.

Inderdaad, want Chrysler zou er meer dan 2.2 miljoen van verkopen. En het was ook nog eens winstgevend. De efficiënte ontwikkeling ervan zou uiteindelijk de aandacht van Daimler-Benz trekken. 

Een tijd van problemen

Het is 1990 en Chrysler bloedt contant geld. 

Nadat Iacocca de autofabrikant begin jaren tachtig van het faillissement had behoed, had Iacocca het tegen het einde van het decennium bijna weer van de klif gedreven, door winst te gebruiken om het bedrijf te diversifiëren in plaats van te investeren in nieuwe producten. Maar het was tijd om de Dodge Shadow en Plymouth Sundance, intern bekend als de P-Cars, te vervangen. 

Kleine auto's verdienden nooit geld voor Amerikaanse autofabrikanten. Het waren verliesleiders die alleen werden gebruikt om te voldoen aan de federale normen voor brandstofverbruik die autobedrijven in staat stelden grotere, dorstigere en meer winstgevende auto's te verkopen. Dus zocht Iacocca naar anderen om de volgende kleine auto van het bedrijf te leveren, waaronder Fiat, Hyundai en Mitsubishi, een autofabrikant die Chrysler sinds 1971 een aantal kleine auto's had geleverd onder de merken Dodge en Plymouth.

Maar andere leidinggevenden van Chrysler wilden dat het bedrijf zijn eigen kleine auto zou ontwikkelen, een die winstgevend in Amerika kon worden gebouwd. In april 1991 was Iacocca overtuigd en begon het werk aan wat intern bekend werd als de PL-Car.

Slimme keuzes zorgen voor een winstgevende kleine auto

Het gekozen PL-team was een mix van persoonlijkheden. Sommige kwamen van American Motors Corp., dat Chrysler in 1988 van Renault kocht, waar ze werkten aan de door het AMC ontworpen vervanging van de Renault Alliance, gebaseerd op een Renault. Anderen kwamen van het L-Car-team, dat de populaire Dodge Omni en Plymouth Horizon creëerde. De auto zou qua afmetingen tussen Chrysler's P-Cars en hun L-Cars, ook bekend als de Dodge Omni en Plymouth Horizon, in zitten.

Maar in tegenstelling tot die auto's, zouden de PL's een ontwerp met drie dozen zijn, een met een lage taillelijn en grote daglichtopeningen om het gevoel van ruimte te versterken. Het ontwerp vermeed de boxy-functionaliteit die de rigueur was geworden onder zuinige auto's, en ruilde het in voor een funky schattigheid die persoonlijkheid uitstraalde, dankzij het vriendelijke gezicht, met grote ronde koplampen en een horizontale gleufgrille. 

Met een ontwikkelingsbudget van $ 1.3 miljard voor een geheel nieuwe auto, was er geen geld om een ​​fabriek op te knappen, laat staan ​​een nieuwe te bouwen. Het PL-team zou zoveel mogelijk bestaande machines moeten hergebruiken, iets wat bij Chrysler nog nooit was gebeurd. Deze en andere kostenbeperkingen leidden tot een aantal slimme beslissingen.

Aangezien de PL Cars in dezelfde fabriek zouden worden gebouwd als de middelgrote Chrysler New Yorker en Dodge Dynasty sedans, zou de nieuwe auto hun 104-inch wielbasis delen - wat lang was voor wat een compacte auto moest zijn. Maar het naar voren gerichte ontwerp van de Neon, dat meer lengte van de auto aan zijn cabine wijdde, maakte het mogelijk. Dit bespaarde de automaker miljoenen dollars aan productiekosten, aangezien veel van de productieapparatuur van de New Yorker en Dynasty kon worden hergebruikt. 

Recycle en hergebruik netten groot groen

Deze en andere efficiëntieverbeteringen werden voor het eerst doorgevoerd, waaronder één grote geldbesparing: zowel de Dodge als de Plymouth PL-auto's zouden dezelfde naam en hetzelfde ontwerp hebben. De oude Detroit-truc om verschillende naamplaten te gebruiken en kleine stijlverschillen toe te voegen, hield niemand voor de gek, maar kostte veel geld. Dankzij de besparingen kon Chrysler de Neon uitrusten met standaard airbags aan de bestuurders- en passagierszijde en verstelbare veiligheidsgordels vooraan, en optionele antiblokkeerremmen aanbieden, allemaal ongebruikelijk in een kleine auto in die tijd. En natuurlijk had het bekerhouders. 

Ingenieurs ontwikkelden ook een nieuwe motor door het oude Chrysler 2.2-liter blok opnieuw te gebruiken, maar het te voorzien van een nieuwe kop en vier kleppen per cilinder, waardoor de behoefte aan nieuw gereedschap tot een minimum werd beperkt, hoewel er een nieuwe automatische vijfversnellingsbak werd ontworpen. Chrysler's 3-traps automaat werd hergebruikt. 

Het belangrijkste was dat Chrysler het injecteerde met een leuk rijgevoel, met een viercilindermotor van 132 pk of een optionele molen van 150 pk. 

Als het ontwerp onderscheidend bleek, gold dat ook voor de advertentiecampagne, die een vooraanzicht van de auto bevatte, kijkend naar de hele wereld alsof hij grijnsde, met het woord "Hallo" eronder. Het was net zo charmant als de auto zelf. 

Het zou twee generaties meegaan en een SRT-variant voortbrengen, en slechts $ 4,000 per eenheid kosten om te bouwen, ondanks een verkoopprijs van $ 8,000. Het vermogen van Chrysler om een ​​winstgevende Amerikaanse compacte auto te ontwikkelen en te bouwen trok de aandacht van Daimler Benz, die uiteindelijk in 1998 fuseerde met Chrysler Corp.

De Neon werd in 2006 vervangen door de Dodge Calibre. Ontwikkeld onder de door Duitsland geleide DaimlerChrysler, zou het een misfire blijken te zijn. 

De magie was weg.