Als een belangrijke stap vooruit in de behandeling van multipel myeloom, heeft CAR T-celtherapie diepe, aanhoudende remissies gegenereerd bij patiënten die teruggevallen waren na verschillende eerdere therapieën, zo blijkt uit een internationale klinische studie.

In een studie die vandaag online is geplaatst door de New England Journal of Medicinerapporteren onderzoeksleiders dat bijna 75% van de deelnemers reageerde op de therapie, bekend als idecabtagene vicleucel (ide-cel), en een derde van hen reageerde volledig, of verdwenen alle tekenen van hun kanker. Volgens onderzoekers zijn deze percentages en de duur van de reacties significant beter dan die van de momenteel beschikbare therapieën voor patiënten met meerdere recidieven.

Op basis van deze resultaten is bij de Food and Drug Administration een aanvraag ingediend voor goedkeuring van ide-cel als standaardtherapie voor patiënten met recidiverend of therapieresistent myeloom. Een beslissing over de aanvraag wordt eind maart 2021 verwacht.

“Ondanks talrijke vorderingen bij de behandeling van multipel myeloom, komen recidieven vaak voor. Patiënten bij wie de ziekte blijft verslechteren na het ontvangen van standaardtherapie, hebben relatief weinig behandelingsopties die hoge responspercentages bieden ”, zegt Nikhil Munshi, MD, van het Dana-Farber Cancer Institute, die de proef leidde. “De resultaten van deze proef vormen een echt keerpunt in de behandeling van deze ziekte. In de 30 jaar dat ik myeloom behandel, heb ik geen enkele andere therapie gezien die zo effectief is bij deze groep patiënten. "

Multipel myeloom is een kanker van plasmacellen, dit zijn witte bloedcellen die verantwoordelijk zijn voor het maken van antilichamen tegen invasieve ziektekiemen. De ziekte wordt elk jaar bij ongeveer 35,000 mensen in de Verenigde Staten gediagnosticeerd, waardoor het de op een na meest voorkomende vorm van bloedkanker bij volwassenen is. Onder Afro-Amerikanen is het de meest voorkomende vorm van bloedkanker.

De standaardbehandeling voor myeloom omvat drie hoofdtherapieklassen: immunomodulerende geneesmiddelen, proteasoomremmers (die de werking van eiwitafbrekende structuren in cellen blokkeren) en anti-CD38-antilichamen. Patiënten die deze benaderingen uitputten, hebben dringend behoefte aan betere behandelingen.

Zoals alle CAR T-celtherapieën, wordt ide-cel gemaakt door T-cellen van het immuunsysteem van de patiënt te verzamelen en deze genetisch te modificeren om een ​​receptor voor een eiwit op kankercellen tot expressie te brengen. De CAR T-cellen worden opnieuw in de patiënt geïnjecteerd en vergrendelen zich op tumorcellen en vernietigen ze.

Het doelwit van ide-cel is een eiwit op myeloomcellen dat B-celrijpingantigeen of BCMA wordt genoemd. BCMA heeft verschillende voordelen als therapeutisch doelwit bij myeloom, legde Munshi uit: Het komt uitsluitend tot expressie in plasmacellen en in bijzonder grote hoeveelheden in plasma-gedraaide myeloomcellen; BCMA voert signalen uit die belangrijk zijn voor de groei en overleving van myeloomcellen; en het komt tot uiting in vrijwel alle patiënten met de ziekte.

In de studie, een fase 2-studie genaamd KarMMa, werden 128 patiënten met actief myeloom na ten minste drie eerdere therapieën behandeld met een enkele dosis ide-cel (verschillende doses werden getest bij verschillende patiënten). Bij een mediane follow-up van 13.3 maanden had 73% van de patiënten een respons - een meetbare vermindering van hun kanker - en 33% had een volledige respons of beter. Binnen deze laatste groep had 79% geen detecteerbaar myeloom. De mediane progressievrije overleving - de tijdsduur na behandeling dat de ziekte niet verergerde - was 8-9 maanden. Sommige patiënten zijn niet meer dan twee jaar na de behandeling teruggevallen.

Deze resultaten overtreffen die bereikt door standaardbehandelingen voor multiply recidiverende myeloom. Geneesmiddelen zoals selinexor, panobinostat en isatuximab hebben een responspercentage van 25-30% en een progressievrije overleving van 3-4 maanden.

De meest voorkomende bijwerkingen van de behandeling waren een laag aantal bloedcellen en het cytokine-release-syndroom, een frequent vervolg op CAR T-celtherapie waarbij het immuunsysteem een ​​intensieve ontstekingsreactie genereert. Artsen hebben effectieve behandelingen voor deze aandoening ontwikkeld.

Het succes van ide-cel bij patiënten die verschillende eerdere behandelingen hebben ondergaan, heeft onderzoekers ertoe aangezet om proeven met de therapie te starten bij patiënten in eerdere stadia van de ziekte.

###

De co-auteurs van de studie zijn Nina Shah, MD, van de University of California, San Francisco; Deepu Madduri, MD, van de Icahn School of Medicine op Mount Sinai, New York; Jesu? S Berdeja, MD, van Sarah Cannon Research Institute en Tennessee Oncology, Nashville; Sagar Lonial, MD, van de Emory School of Medicine, Atlanta; Noopur Raje, MD, van het Massachusetts General Hospital; Yi Lin, MD, PhD, van Mayo Clinic, Rochester, Minn .; David Siegel, MD, PhD, van Hackensack University Medical Center, Hackensack, NJ; Albert Oriol, MD, van Institut Josep Carreras en Institut Catala d'Oncologia, Hospital Germans Trias i Pujol, Badalona, ​​Spanje; Philippe Moreau, MD, van Centre Hospitalier Universitaire de Nantes, Nantes, Frankrijk; Ibrahim Yakoub-Agha, MD, PhD, van Centre Hospitalier Universitaire de Lille, Universiteit van Lille, INSERM Unite? 1286, Instituut voor translationeel onderzoek bij ontstekingen, Lille, Frankrijk; Michel Delforge, MD, Universitair Ziekenhuis Leuven, Leuven, België; Michele Cavo, MD, van "Sera? Gnoli" Instituut voor Hematologie, Bologna University School of Medicine, Bologna, Italië; Hermann Einsele, MD, van het Universitair Ziekenhuis van Wu? Rzburg, Wu? Rzburg, Duitsland; Hartmut Goldschmidt, MD, van het Universitair Ziekenhuis Heidelberg, Duitsland; Katja Weisel, MD, van het Universitair Medisch Centrum Hamburg-Eppendorf, Hamburg, Duitsland; Alessandro Rambaldi, MD, van de Universiteit van Milaan, en Azienda Socio Sanitaria Territoriale Papa Giovanni XXIII, Bergamo, Italië; Donna Reece, MD, van Princess Margaret Cancer Center, Toronto, Canada; Fabio Petrocca, MD, en Monica Massaro, MPH, van Bluebird Bio, Cambridge, Mass .; Jamie N. Connarn, PhD, Shari Kaiser, PhD, Payal Patel, PhD, Liping Huang, PhD, Timothy B. Campbell, MD, PhD, en Kristen Hege, MD, van Bristol Myers Squibb, Princeton, NJ; en Jesu's San-Miguel, MD, PhD, van Clinica Universidad de Navarra, Centro de Investigacio? n Me? dica Aplicada, Instituto de Investigacio? n Sanitaria de Navarra, Centro de Investigacio? n Biome? dica en Red de Ca? ncer, Navarra, Spanje.

De studie werd ondersteund door Bluebird Bio en Bristol Myers Squibb.