Toen de jonge James "Jimmy" Hawkins zijn vader vergezelde op een intergalactische ruimtereis, wist hij niet hoe dit zijn leven voor altijd zou veranderen. Maar toen hun schip werd neergeschoten door de kwaadaardige Raknos, was het alleen een militair prototype Battle Frame dat hem kon redden. Red hem dat deed het, maar nu is het aan hem om wraak te nemen op die krachten van het kwaad, de Raknos neer te halen en de krachten te gebruiken die hij nu binnen handbereik heeft. Oh, en het zou waarschijnlijk verstandig zijn als hij daarbij op zijn verloren vader zou letten. 

Verkocht als een hack 'n slash, shooter sci-fi platformactiespel, Zwarte wind begint bijzonder goed. Met een verhaal en een achtergrondverhaal opgezet door middel van een aantal vrij mooie tussenfilmpjes, die de hachelijke situatie van Hawkins goed aan de speler bezorgen, leent het zich vervolgens voor een wereld die rijp is voor verkenning. 

Met het Battle Frame dat de jonge James beschermt tegen schade, is het aan jou om hem te helpen het land te doorkruisen, terug te vechten tegen elk kwaad dat op zijn pad komt, puzzels op te lossen en meerdere platformelementen uit te voeren terwijl je bezig bent. 

Het is buitengewoon goed opgezet en de eerste paar uur van Blackwind zijn een genot, terwijl je meer te weten komt over James en zijn vader, het verhaal van de Battle Frame en de vaardigheden die het heeft. Zie je, dit is een apparaat van militaire kwaliteit met slechts een jonge man die erin verborgen is gevonden, maar het maakt een serieus goede hack 'n slashing mogelijk, naast behoorlijk behoorlijke afstandsaanvallen; standaardwapens schoot uit de pols als een robo-Spider-Man. 

Eerlijk gezegd hebben we serieus plezier gehad met dit Battle Frame, waarbij we de systemen keer op keer hebben geüpgraded en het hebben uitgebouwd tot een serieus smakelijk stuk kit. Met de vaardigheden en upgrades die zijn gekoppeld aan verzamelbare bollen die meestal worden gedropt om dingen te vernietigen - niet alleen degenen die bewegen, maar ook vaten, dozen en meer - is het een makkie om in weinig tot geen tijd een allesoverheersende strijdmacht te worden. We ontdekten zelfs dat het gemakkelijk was om mecha-geript te krijgen, met het maximaliseren van de afstandsvaardigheden die ervoor zorgden dat maar heel weinig ooit in de buurt kon komen. 

Als ze echter in de buurt komen, is Blackwind nog steeds opwindend met een meer dan competent close-quarters melee-systeem bij de hand. Lichte en zware aanvallen komen vaak voor, maar dat geldt ook voor de mogelijkheden om je vijanden van het leven te ontdoen voordat je begint voor een beëindiging van de aanval. Nogmaals, in eerste instantie zijn deze geweldig, maar zodra je er een paar hebt gedaan, beginnen dezelfde repetitieve chat en automatisch gespeelde verwijderingsmoves de charme af te nemen. Voeg wat andere vaardigheden toe die ik niet zal bederven en het is veilig om te zeggen dat Blackwind de zaken doet. 

Het is het Battle Frame dat hier de belangrijkste bron van entertainment is, maar het duurt niet lang voordat je een klein geheim wapen ontgrendelt: een drone. Gehuisvest in het frame, wanneer de tijd daarom vraagt, kun je dit losmaken en het kleine formaat gebruiken om door barrières te springen, of om te worden gebruikt in combinatie met de mech zelf, aangezien de ene op drukkussens staat om de ander door een doolhof te laten. Met zijn eigen wapens en kleinere beschikbare vaardigheden, is het een briljante kleine aanraking om de drone in het spel te brengen - niet meer dan wanneer jij en een vriend samenwerken om het meeste uit de mech en drone te halen als een gedurfd duo. 

Dit is wanneer de raadselachtige actie naar voren komt en terwijl het terugslaan van vijanden de belangrijkste focus is, zijn er enkele goed uitgewerkte puzzel- en platformgedeelten die het werk bijna doen. Toegegeven, het voelt af en toe alsof Blackwind in vervlogen tijden is vervormd, met onzichtbare muren en een gebrek aan pixelperfecte platforming die het een beetje naar beneden haalt, maar het werkt nog steeds goed en zou nooit als een te groot probleem moeten worden gezien. 

Blackwind ziet er ook goed uit. Misschien zal het geen eindejaarsprijzen of iets dergelijks winnen, maar het is allemaal netjes, opgeruimd en fatsoenlijk gedetailleerd. De belangrijkste focus van de actie ligt op het Battle Frame zelf en dit ziet er goed uit, net als de vele soorten vijanden die op je pad komen - van groot tot klein, elk is goed gedetailleerd en compleet met een serieus arsenaal. We houden echter vooral van het volledige contrast in de gebieden waar doorheen genavigeerd moet worden, van de nauwe gangen van de binnenkant van de ruimtebasis tot enkele wijd open bossen en dergelijke. Er is zeker een duidelijke vergelijking tussen gebieden en wanneer je een snel reissysteem toevoegt dat probeert de noodzaak van vernieuwingsstappen tegen te gaan, is de wereld van Blackwind interessant om te navigeren. 

Premise, set up and combat accounted for, Blackwind certainly has a lot going for it. The twin-stick shooting works really well, the close quarters combat is smooth and solid and the takedowns are fun, if a little repeti
tive. But there are some serious issues hiding behind all that goodness; issues which mean the whole thing starts to fall apart. 

Het is vooral gericht op de navigatie van de gebieden waarin jij en Jimmy je bevinden. Hoewel de afgesloten gebieden aan boord, zoals schepen, goed gedefinieerd zijn, met meerdere paden die kunnen worden afgelegd dankzij het gebruik van in-situ kaarten, wanneer je vertrekt naar de wijdere wereld, dingen beginnen te ontrafelen. 

Ten eerste is er vanwege de dubbele stick-aard geen handmatige opheffing van de camera, maar probeert hij u automatisch in de goede richting te wijzen. In de praktijk is het een absolute puinhoop van een systeem. Het richt zich niet alleen veel te dicht op het hoofdpersonage, maar het zwaait naar believen rond en bestrijkt allerlei hoeken wanneer je van punt naar punt rent. Dit zorgt niet alleen voor enorme verwarring – in een seconde van zijdelings naar bijna top-down gaan – maar de combinatie daarvan en de scherp ingezoomde focus betekent dat je zelden verkenningspunten zult ontdekken. Blackwind is een groot spel, en veel van de niveaus zullen je in staat stellen om te verkennen, maar als je niet meer dan een paar meter voor je kunt kijken, wordt het zuur. Een beetje verbreding van de camera zou enorm op prijs worden gesteld. 

Het wordt nog erger als er vijanden in beeld komen; vijanden die je niet kunt zien. Wanneer deze exploderen als je dichtbij ze komt, je terugduwt en je van je broodnodige levenskracht aftapt, zul je merken dat je constant op de achterste voet staat - nog meer wanneer je wordt geslagen door meerdere explosies achter elkaar, waardoor je geen tijd om te reageren. Er zijn natuurlijk manieren om het te omzeilen, en we hebben ontdekt dat constant naar voren schieten met wapens onderweg een veilige manier is om veilig te blijven — vooral als je het maximale uit jezelf hebt gehaald en een volledige moordmachine hebt. Maar als u op zoek bent naar schakelaars, of hendels, of iets verborgen in het kreupelhout, is het niet de beste.

Er is ook een behoorlijke hoeveelheid pop-up van landschappen en beelden in Blackwind, en hoewel een deel hiervan meer te maken heeft met de ontwikkelaars die je de kans geven om te zien waar je heen gaat en tussen de meerdere bomen en rotsen, riekt het gewoon naar teleurstelling. 

Maar het ergste van het ergste? Blackwind laat je heen en weer slepen, waarbij je keer op keer oude grond bestrijkt, terwijl je wanhopig op zoek bent naar een enkele schakelaar die je misschien eerder hebt gemist. Als je bij een afgesloten deur komt, of een barrière die niet kan worden gepasseerd, schrik je je af, want je weet dat je op jacht zult gaan naar iets, ergens, waar dan ook. Het is niet leuk om het te vinden als je rekening houdt met de cameraproblemen - en ja, we zijn vaker in die exacte situatie geweest dan we willen onthouden met Blackwind. 

Het is een enorme schande dat Blackwind in de steek wordt gelaten door de systemen die het zouden moeten laten stromen. Als dit op de markt zou komen als een dubbele sticker van bovenaf met een paar platformelementen en een paar behoorlijke puzzels in metroidvania-stijl, zou het heel, heel goed werken. Maar de beslissing om een ​​verward gezichtspunt toe te voegen is een moordenaar; een waar je je zorgen over maakt elke keer dat je dingen start. 

Blackwind is er een om te overwegen als je in staat bent om voorbij de problemen te kijken, maar dingen hadden in een geheel strakker pakket kunnen en moeten worden afgeleverd. Toch is het leuk om het verhaal en het verhaal van een jonge man en zijn Battle Frame te volgen.

Blackwind is verkrijgbaar bij de Xbox Store

Bron: https://www.thexboxhub.com/blackwind-review/