In Texas koos Alex Espinoza Acosta, 23, ervoor om na zijn studie terug naar huis te verhuizen in plaats van huur te betalen. Hij schrijft sollicitatiebrieven en gaat naar sollicitatiegesprekken in de hoop op werk dat beter betaalt dan zijn huidige mix van contractwerk en bartending.

En in Minnesota betaalde Zachary Dykes, een 25-jarige scheikundige bij een verfbedrijf in de omgeving van Minneapolis, onlangs $30,000 van zijn $55,000 aan studentenschuld af door middel van “strenge kostenbesparingen” en bijbaantjes als scheidsrechter voor jeugdsporten.

De pauze begon in maart 2020, in de vroege, donkere dagen van de pandemie. Het eindigt zo meteen met zijn eigen specifieke uitdagingen: hete inflatie die langzaam afneemt, stijgende creditcardschulden, hoge rentetarieven en een afkoelende arbeidsmarkt met minder vacatures.

Bovendien duurde het moratorium zo lang dat de levens en financiële verplichtingen van veel kredietnemers zijn veranderd. Ruim een ​​derde van de leners zegt dat ze voor de komende rekeningen tot wel $ 500,- op hun budget moeten bezuinigen. klanttevredenheid vorige maand door de National Endowment for Financial Education, een non-profitorganisatie die zich richt op financieel welzijn.

Het Hooggerechtshof in juni geblokkeerd de inspanningen van de regering-Biden om tot $ 20,000 aan studieschulden voor miljoenen leners kwijt te schelden, en president Joe Biden kondigde later aan dat hij zou proberen de studieschulden kwijt te schelden onder een andere rechtspersoon.

“Ik ben de leningen niet aangegaan in de hoop dat iemand ze zou vergeven of dat ze zouden worden weggevaagd”, zegt Amir Nijem, een 32-jarige echtgenoot en vader van drie kinderen. Nijem heeft meer dan $70,000 aan schulden aan studieleningen, waarvan het grootste deel voortkomt uit een masterdiploma dat hij onlangs heeft behaald aan de Universiteit van Chicago.

In juli begon Nijem weekenddiensten te draaien bij een autoparkeerservice. Dat komt bovenop zijn fulltime baan bij de stad Chicago.

Gevangen in een werk-privé-binding

DeRidder, een leraar uit de vijfde klas op het Upper Peninsula van Michigan, studeerde in het voorjaar van 20,000 af met een schuld van $ 2020 aan de universiteit, zelfs nadat hij een volledige studiebeurs had ontvangen en de hele school lang had gewerkt.

In de aanloop naar haar eerste studielening is er zoveel in haar leven veranderd: ze is nu getrouwd en moeder van een 2-jarige dochter – en de ontvanger van een rekening voor de kinderopvang van ongeveer $ 640 per maand. Ze weet niet zeker hoeveel de royalty's voor haar onlangs verschenen kinderboek 'I'm Just Too Much' zullen helpen.

DeRidder en haar man hebben tijdens de pandemie zijn maandelijkse particuliere studieleningen van $ 500 betaald. Nu betalen ze nog eens $100 voor haar federale leningen en nog eens $150 voor de zijne.

DeRidder begon deze zomer haar doordeweekse nachtdienst op te pakken in de bar en het restaurant. Een dienst duurt doorgaans ongeveer zes uur en eindigt rond 10 uur. Het was gemakkelijker om ermee om te gaan als er geen school was, maar nu is er de schoolweek; plus acht uur extra werk bij het afhandelen van papierwerk voor speciaal onderwijs; plus de restaurantploeg, die onlangs ongeveer $ 60 per nacht betaalde.

“Als docent ben ik gestrest, want als ik extra moet werken of als barman moet werken, ben ik de volgende dag moe”, zegt ze. 'Ik ben niet zo goed. Ik ben niet zo creatief. Ik ben niet zo leuk.”

Er zijn anderen die in financiële moeilijkheden verkeren dan zij, gaf DeRidder snel toe. Maar dat is een koude troost, gezien het schema dat voor haar ligt.

Het extra werk om de gezamenlijke maandelijkse betaling van 250 dollar voor haar en haar man te kunnen betalen is ‘doenbaar’, zei DeRidder, maar niet ‘duurzaam’. "Het is gewoon ook geen geweldige manier om te leven - gewoon constant werken, en de mentale uitputting die gepaard gaat met het altijd zorgen maken over je financiën en ervoor zorgen dat de rekeningen op tijd binnen zijn," zei ze.

In Chicago heeft Nijem al een aantal zevendaagse werkweken achter de rug sinds hij het valet-werk op zich nam. De zes tot acht uur durende parkeerdiensten, die ongeveer $20 per uur betalen, hebben gediend als een “buffer” die tussen de loonstrookjes door betaalt voor voedsel, benzine en incidentele kosten. Deze maand is Nijem van plan het geld te gebruiken voor de afbetaling van leningen, waarvan hij verwacht dat deze ongeveer $300 zal bedragen.

Vrijdag is een typische pizza-avond voor de familie van Nijem. Nu de afbetalingen van leningen opnieuw beginnen, zullen pizza-avonden en andere leuke gelegenheden “een tweede gedachte” nodig hebben, zei hij.

Net als DeRidder zit Nijem gevangen in een moeilijke situatie tussen werk en privéleven. Nijem herinnert zich dat zijn ouders ‘gewoon voortdurend aan het werk waren’. De noodzaak van de bediendelonen is een ‘feit van het leven’. Maar hij maakt zich zorgen over de persoonlijke prijs van dat extra inkomen terwijl hij zijn kinderen – van acht, zes en één jaar oud – ziet opgroeien.

"Ik wil aanwezig zijn, en ik wil niet dat deze kostbare momenten voorbijgaan vanwege het werk", zei hij uren voorafgaand aan een vrijdagavonddienst.

Rente-aanval

Er was eind augustus een stijging in de afbetalingen van studieleningen, merkten onderzoekers onlangs op. Eén theorie is dat het een golf van leners van studieleningen was die de hoofdsom afbetaalden voordat de rente in september begon op te lopen.

Dykes, de chemicus uit de omgeving van Minneapolis, maakte deel uit van die menigte. Maar om die betalingen te kunnen doen, zei hij, schrapte hij grotendeels het geld dat hij aan uitgaan uitgaf. Hij pakte ook bijwerk op als scheidsrechter voor jeugdbasketbal, vlagvoetbal en volleybal.

Dykes heeft zijn saldo al gehalveerd – maar het is moeilijk om dat als een prestatie te zien, zei hij. “Het stinkt gewoon om twee banen te hebben. Het stinkt om weekenden op te moeten geven, en het stinkt om niet de financiële flexibiliteit te hebben om alles te doen wat ik wil.”

Hij is van plan de komende maanden de 255 dollar per maand te betalen die van hem wordt verlangd, en meer niet. Dat geeft hem tijd om het spaargeld voor regenachtige dagen aan te vullen dat hij met de vervroegde betaling heeft opgebruikt. Voorlopig voegde hij eraan toe: "Ik vlieg dicht bij de zon."

Dykes zal uiteindelijk de betalingen boven dat bedrag verhogen en het overtollige geld gebruiken voor zijn leningen met de hoogste rentetarieven.

Zal zijn scheidsrechterswerk doorgaan? 'Totdat ik schuldenvrij ben, zou ik zeggen: zeker,' zei Dykes.

'Onwerkelijke' huurprijzen en een afkoelende arbeidsmarkt

Espinoza Acosta, onlangs afgestudeerd in Texas, zei dat het leuk zou zijn geweest om na zijn afstuderen op zichzelf te wonen.

Maar toen dacht hij aan zijn studieschuld van 25,000 dollar, en zijn ambities om een ​​universitaire of rechtenstudie te volgen en uiteindelijk een eigen huis te verwerven. Hij hield ook rekening met de ‘onwerkelijke’ huurprijzen in de omgeving van Austin, waar de gemiddelde huurprijs in augustus bedroeg $ 1,670. Dus verhuisde hij terug naar de buitenwijken van San Antonio om bij zijn broers, zus, grootvader, moeder en stiefvader te gaan wonen.

Die beslissing heeft hem en zijn gezin geholpen met de dagelijkse kosten, die steeds groter lijken te worden. Hij draagt ​​$ 500 bij aan huishoudelijke boodschappen en nutsvoorzieningen. Hij heeft ook gezien hoe zijn betalingen voor autoverzekeringen in minder dan een jaar tijd van $200 naar ruim $400 zijn gestegen.

“Studentenleningen maken het er zeker niet makkelijker op”, zegt Espinoza Acosta. Hij heeft een aanvraag ingediend voor een inkomensgestuurd aflossingsplan, maar gaf toe dat hij nog niet het lef heeft gehad om te controleren wat zijn maandelijkse rekening zal zijn.

Espinoza Acosta verdient $ 4,000 per maand via contractwerk voor een vakbond, een baan op afstand ter ondersteuning van de schooladministratie van de Universiteit van Texas en bartending. Hij stopt 5% tot 10% van elk salaris op een hoogrentende spaarrekening en heeft nu $ 2,000.

Hij zet ook af en toe geld op de aandelenmarkt, in de hoop op rendementen die hoger zijn dan de rente die hij nu op zijn spaarrekening krijgt. ‘Als ik huur had, zou ik absoluut niet kunnen sparen’, zei hij.

De belangrijkste strategie van Espinoza Acosta om zijn leningbetalingen aan te pakken, is het versturen van meer sollicitaties naar functies met een beter salaris. Hij heeft ongeveer dertig sollicitatiegesprekken gevoerd voor werk in de non-profitsector, meestal een of twee keer per week, zei hij. Potentiële werkgevers vertellen hem dat de functies meer werkervaring vereisen. Maar “niemand krijgt toegang als je ze geen toegang geeft”, zei hij.

Aangezien de arbeidsmarkt koelt af, het vinden en landen van een goede baan is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Natuurlijk, zegt Espinoza Acosta, zou het misschien gemakkelijker zijn om nog meer werk te vinden in de detailhandel en de voedingsindustrie.

Maar op zijn cv staan ​​al jaren bij een Starbucks SBUX, -0.15% en een McDonald's MCD, -2.16%. 'Ik heb mijn tijd uitgezeten, zou ik zeggen', zei hij.