Sinds de explosie van de handelsvoorraad van Gamestop en AMC begin dit jaar, zijn Robinhood en waardeloze aandelenhandel het gesprek van de dag.

Het systeem dat Robinhood en andere makelaars gebruiken, Payment for Order Flow, dat gratis handel mogelijk maakt, heeft miljoenen nieuwe investeerders en miljarden voor makelaars opgeleverd.

Maar sommige critici waarschuwen dat de praktijk ook leidt tot belangenverstrengeling waardoor klanten slechter af zijn dan voorheen.

Vorige week waren Robinhood en partnerbedrijf Citadel Securities terug in het nieuws voor PFOF over een nieuwe class-action: als we naar het verleden kijken, is de praktijk dan de toekomst van beleggen, of een nauwelijks legale smeergeld? 

Wie begon dit optreden?

Met de opkomst van onfeilbare retailhandelsopties sinds 2018, is PFOF weer in het nieuws, maar het is niet nieuw. PFOF is al meer dan 30 jaar een omstreden kwestie: er waren al in de jaren 80 makelaars die de praktijk gebruikten.

Teruggaan om de bron van PFOF te vinden, is diep in de geschiedenis van Wall Street kijken.

Het begint allemaal met, zoals zoveel dingen, overheidsingrijpen en een oplichter die een manier vond om geld te drukken. 

In een overwinning voor de nee-zeggers wordt Bernie Madoff gecrediteerd als de eerste voorstander van het plan.

Voordat Madoff werd ontdekt als de maker van een Ponzi-plan voor activabeheer van $ 64.8 miljard, was hij een topmarktmaker op Wall Street, een innovator van elektronische handelssystemen. 

In de jaren '60, net van de universiteit, begon Madoff als een 'over-the-counter'-verkoper van pennystocks, die aandelen verhandelde in een secundaire off-market pool van de NYSE.

In de 20 jaar die volgden, groeiden de handelaren van Madoff uit tot de beste market makers in het land, waarbij ze in 10 tot 1990 procent van het NYSE-volume opslorpen. 

Elektronische handel, door de innovatie van decimale fractionele handel en PFOF, hielp Madoff de top te bereiken. Madoff verdedigde ook een praktijk die in de jaren '80 was begonnen: premies betalen voor de eerste blik op bestellingen. 

Overheidsinterventie ... yay

In 1975 droeg het Congres de SEC op om "alle beperkingen te wijzigen die een onnodige, ongepaste last voor de concurrentie oplegden".

In 1983 voldeed de SEC aan de eis en eiste dat handelsgegevens toegankelijk voor het publiek werden uitgezonden.

Ooit eigendom van vloerhandelaren in Wall Street, waren de prijzen van levende aandelen plotseling beschikbaar voor concurrenten, detailhandelaren en bedrijven zoals Bernard Madoff Investment Securities. 

Met behulp van de nieuwe gegevens concurreerden Madoff en anderen door de vergoedingen die handelaren normaal op de NYSE zouden betalen, over te dragen aan makelaars: de marketeers van Madoff zouden makelaars centen betalen per aandelentransactie die naar hen werd verzonden. Het systeem van Madoff zou dan transacties verbinden en het verschil tussen de bied-laat-spread verdelen. Ze betaalden voor bestellingen om hun kant op te stromen.

Vandaag zou hetzelfde systeem bijvoorbeeld iemand verbinden die Gamestop verkoopt voor $ 50, en iemand die GME koopt voor $ 50.01. Madoff verkoopt het voor $ 50.01, maar geeft de verkoper slechts $ 50, waarbij hij $ 01 neemt. Die cent wordt vervolgens verdeeld tussen het betalen van de beurs die de transactie heeft verzonden, het betalen van Madoff en ervoor zorgen dat de retailklant vrijhandel of prijsverbetering had. 

Het lijkt wel, nou ja, centen op de dollar, wat maakt het uit? Maar vermenigvuldigd met 100 aandelen, is dat $ 50 voor de market maker, $ 50 voor de beurs. Hoe zit het met een miljoen? Of een miljard? Madoff en zijn tijdgenoten verdienden honderden miljoenen. Daarna daalde de wettelijke limiet voor fractionele aandelen van een achtste van een dollar naar een zestiende in 1997, tot decimalen in 2001, en de praktijk werd minder gebruikelijk. Het was in deze tijd dat sommigen geloven dat Madoff naar andere manieren zocht om geld te verdienen. 

 Zoals hij vertelde een CNN finance interviewer in 2002PFOF was neer op betalingen van fracties van centen om bestellingen van beurzen te krijgen, en het zou vanaf daar alleen maar lager worden. Maar hij verdedigde nog steeds het marketingplan.

“Niemand vertelt een bedrijf hoe ze kunnen adverteren. Als ik verkopers wil inhuren om de orderstroom te genereren, zal niemand bezwaar maken. Ik heb ze niet. Dus als ik de verkopers van Fidelity wil gebruiken en een deel van mijn handelswinsten wil betalen in de vorm van een korting, waarom zou ik dat dan niet mogen doen? Het werd gekarakteriseerd als omkoping en smeergeld en iets sinisters, wat heel gemakkelijk was om te doen. Maar als je vriendin kousen gaat kopen in een supermarkt, worden de rekken met die kousen meestal betaald door het bedrijf dat de kousen heeft gemaakt. Orderflow is een onderwerp dat veel aandacht trok, maar schromelijk wordt overschat.”

SEC pakt op

De aandacht kwam in de vorm van de SEC. Hoewel ze nooit een manier hebben gevonden om PFOF te verbieden, waren regelgevers nog steeds bezorgd dat het betalen voor bestellingen de eindconsument slechter af zou maken.

In 1984 had de SEC een verzoekschrift ingediend bij de National Association of Securities Dealers (NASD) om PFOF te onderzoeken en op zoek te gaan naar problemen. De NASD is een zelfregulerend orgaan buiten de overheid, nu FINRA genoemd.

Na jaren van onderzoek kwam NASD in 1990 terug met een antwoord: het rapport vond geen wettelijke basis om de praktijk van het betalen voor orderstroom te beperken.

Toch adviseerde het dat de NASD-leden verplicht zouden moeten worden om vooraf de "factoren die van invloed zijn op hun orderrouting- en uitvoeringsbeslissingen" bekend te maken.

Madoff was voorzitter van de raad van bestuur en lid van de raad van gouverneurs van de NASD, die de Nasdaq-beurs beheerde.

Het handelssysteem verdiende miljoenen en uiteindelijk was prijsverbetering op het eerste gezicht voldoende. Door PFOF aan te bieden, bracht Madoff voldoende volume binnen om de concurrentie te overtreffen en absorbeerde hij een groot deel in een secundaire markt met behulp van zijn elektronische handelssystemen. 

Het grootste deel van de wereld handelde nog steeds via makelaars die op de beursvloer werkten, en Madoff voerde de leiding over geautomatiseerde handelssystemen. De 'Primex'-software die hij kocht, zou uiteindelijk de basis worden voor het Nasdaq-systeem. 

Madoff heeft ronduit geholpen bij de ontwikkeling van het elektronische handelssysteem van Nasdaq, volgens "What Goes Up: The Uncensored History of Modern Wall Street." 

“We waren betrokken bij het ontwerp van de Nasdaq-technologie. Het was niet geniaal, geloof me. Veel mensen geven ons de eer dat we deze briljante technologen zijn, de technologie was erg basaal.” 

Hoewel die technologie de op één na grootste beurs ter wereld zou worden, begon het als een verzameling zelfregulerende 'donkere pools' van kapitaal.

Hoewel market makers een fiduciaire en wettelijke verantwoordelijkheid hebben om klanten de beste prijzen te bieden, schrikken critici nog steeds van het uitvoeren van bestellingen door ze te betalen in een externe pool.  

Na de jaren 90 zou Madoff miljarden binnenhalen voor een schimmige vermogensbeheertak van zijn bedrijf.

Het verhaal gaat dat twee makelaars een gespecialiseerd computerprogramma zouden gebruiken om vervalste verkooprapporten met terugwerkende kracht over de inkomsten van klantenaccounts te vervalsen. Nadat zijn zonen hem hadden aangegeven, verloor hij alles en stierf onlangs in de gevangenis. 

In de dagen en jaren na de arrestatie en het proces van Madoff, begonnen verslaggevers de praktijken van zijn elektronische handel en PFOF nader te bekijken - nu bewezen was dat hij een gigantische oplichter was. 

Hier en nu

De ergste van de beschuldigingen geef de schuld aan liquiditeitsverschaffers zoals Madoff en moderne makelaars zoals Robinhood omdat ze zich richten op niet-geïnformeerde handelaren om het meeste uit hun geld te halen.

Voor PFOF biedt het product geen gratis en aantrekkelijke retailbeleggingen, maar in plaats daarvan verkoopt het retailbeleggerstransacties aan marktmakers in donkere geldpoelen. 

Dit zijn de verontrustende pools van contanten buiten de beurzen waar SEC-voorzitter Gary Gensler voor waarschuwde in een recente hoorzitting in de Senaat, zeggende: “Ik denk dat het onze markten minder efficiënt kan maken; detailhandelaren krijgen misschien niet de beste uitvoering, zelfs niet met een prijsverbetering [onfeilbare handel]. 

“Als iemand van deze Commissie of dit personeel een transactie doet op deze platforms, is de kans 97 procent dat het niet naar een beurs gaat; het gaat naar donkere markten en secundaire verkoop.”

Gensler gelooft dat Citadel zichzelf op de markt heeft gebracht als uitvoerder van de helft van al het retailvolume. Zijn insinuatie dat de meeste retailbeleggingen buiten beurzen plaatsvinden, baart al twintig jaar zorgen.

Rob Curren, een verslaggever voor de Wall Street Journal, in 2008 met hedgefondsen gesproken en ontdekten dat weinig hen toen al weerhield om hun binnenlandse markten verkeerd te rapporteren. 

Een portefeuillechef van TFS Capital vertelde hem dat het enige dat hem ervan weerhoudt klanten van dark pools te grazen te nemen, zijn advocaat en zijn scrupules zijn. 

'Gratis geld'

"Het is gratis geld", zegt Richard Gates, geldmanager TFS Capital. "Het is een nette inefficiëntie op de markt en donkere zwembaden worden enorm groter."

Destijds was het aandeel investeringen dat buiten de beurzen plaatsvond 8.5 procent. Het afgelopen jaar ontdekte handelaar Aenea Sandvig dat transacties buiten de beurs verzonnen 40 procent van al het volume. 

Tegenwoordig brengt Robinhood zichzelf op de markt als een democratiseerder van beleggen. CEO Vlad Tenev nam aan de WSJ afgelopen maandag om de acties van zijn bedrijf te beoordelen en te verdedigen.

Tegelijkertijd ging Citadel Securities, de market maker die de handel in meme-aandelen mogelijk maakte, naar Twitter om nieuwe beschuldigingen in een rechtszaak te ontkennen. 

Robinhood en Ken Griffin van Citadel hebben onder ede ontkend dat er een bijeenkomst heeft plaatsgevonden, maar nieuwe gelekte berichten van Robinhood beweren in ieder geval dat er een bijeenkomst was gepland om de razernij van de aandelenhandel te bespreken.

De rechtszaak, een class action ingediend in Florida, beweert dat het bedrijf in januari met Robinhood heeft gesproken en kort daarna werd de handel in meme-aandelen op de beurs stopgezet.

Het is niet de eerste keer dat Robinhood te maken krijgt met juridische stappen wegens PFOF: in december vorig jaar stemde Robinhood ermee in de SEC $ 65 miljoen te betalen voor het niet bekendmaken van de ontvangst van betalingen van de bedrijven waaraan het bestellingen heeft verkocht - zonder enige schuld toe te geven.

De VS is een van de weinige westerse landen die PFOF toestaan; Canada en het VK hebben beide verboden de praktijk.

Nogmaals, het is niet zo dat retailbeleggingsplatforms transacties verkopen aan marktmakers voor winst - zoals Thomas Peterffy, voorzitter van de op Connecticut gebaseerde Interactive Brokers vertelde Reuters.

"Hoe beter de uitvoeringsprijs, hoe minder geld de market maker verdient", zei Peterffy.

“Maar dit is altijd het verhaal geweest op Wall Street. Dit is hoe de grote investeringsbanken ongeveer $ 250 miljard per jaar verdienen. Ze noemen het 'handelswinsten'.”

PlatoAi. Web3 opnieuw uitgevonden. Gegevensintelligentie versterkt.
Klik hier om toegang te krijgen.

Bron: https://www.lendacademy.com/payment-for-order-flow-bernie-madoffs-golden-goose/