"Elke foto vertelt een verhaal", zong Rod Stewart, en zoals de onderstaande afbeeldingen illustreren, is dat zeker waar als het om de Volkswagen Microbus gaat. 

Bijna per ongeluk 50 jaar geleden ontstaan, heeft de - bekend onder vele namen - een lange en trouwe aanhang. Onder degenen die er een hebben gehad, is Nike-oprichter Phil Knight, die zijn bedrijf begon met het verkopen van zijn sneakers vanuit de achterkant van zijn busje. Steve Jobs verkocht zijn eigen Microbus om geld in te zamelen om Apple te starten.

Honderden toegewijde fans en eigenaren kwamen de afgelopen week naar Newport Beach, Californië om de iconische Microbus te vieren en het debuut te markeren van zijn volledig elektrische opvolger, de Amerikaanse ID.Buzz. Zoals TheDetroitBureau.com had verwacht, waren er tal van interessante verhalen om te delen. Hier zijn enkele van de beste:

De Rode Duivel

Voor de kenners, het is een Westfalen uit 1970. Voor Reid Richards is het 'The Red Devil', en terecht. Hij kocht amper een jaar geleden de karmozijnrode Volkswagen Microbus en legde uit: "Ik heb er altijd al een willen hebben", en hij vond zelfs een Wonderfold-kinderwagen voor zijn tweeling, gemodelleerd naar de klassieke volksverhuizer van VW. Maar zijn knalrode busje kwam niet eens thuis voordat de motor het begaf. En een vervangende motor viel twee keer uit in de maanden die volgden. 

Hij staat nu op een derde en neemt geen risico's. Of dat dacht hij. Hij besloot een paar maanden geleden de Westphalia op een trailer naar een verzamelbijeenkomst te brengen, maar onderweg kwam hij in een storm terecht die de pop-up kap van de Microbus scheurde. Hoewel sommige mensen misschien denken dat het tijd is om verder te gaan, niet Reid. "Diep vanbinnen", legt hij uit, "denk ik dat ik een masochist ben."

Special van de aannemer

George Evans zegt: "Ik werk graag met mijn handen", en de aannemer in Newport Beach, Californië, had zeker zijn handen vol toen hij 1963 jaar geleden een Volkswagen Transporter Double Cab uit 13 vond op de oprit van een nieuwe klant. 'Het was gewoon het lot,' zei hij, erop wijzend dat hij al lang op de lijst stond voor een van de zeldzame VW-pickups. De vrouw voor wie hij werkte had honderden eerdere aanbiedingen geweigerd. Maar misschien lag het aan de kwaliteit van het werk dat hij deed. Om de een of andere reden besloot ze de Transporter aan Evans te verkopen. 

In wezen alle voorraad, maar voor een paar accenten, zoals de dubbele chromen lijst, had de bestelwagen duidelijk werk nodig en het kostte "laten we maar zeggen honderden uren" om hem terug te krijgen in de onberispelijke staat waarin hij zich nu bevindt. "Nee", zei Evans, toen hem werd gevraagd of hij de truck voor het werk gebruikt. Dat gezegd hebbende, "het is een dagelijkse bestuurder" die gewoon wat tedere liefde en zorg nodig heeft om te blijven draaien.

De slaper

Er waren enkele ongerepte Microbuses te zien, die eruit zagen alsof ze net uit een showroom waren gerold. Anderen waren klaar om in de grond te roesten, waaronder de bestelwagen van Roger Coursey uit 1968. Hij vond het op een dag, zittend op een treinemplacement, en kocht het ter plekke. Het had geen motor en was dringend aan reparatie toe - wat prima was voor de inwoner van Downey, Californië. Hij had al zes andere bussen gerestaureerd. Met zijn roest, deuken en kapotte koplamp zou je kunnen denken dat hij in de "voor"-fase verkeert. Maar het is precies zoals Coursey het wil. 

"De carrosserie is uit 1968, maar de rest is allemaal uit 2020", legde hij uit, alles van de ophanging tot de aandrijflijn. “Ik denk dat je het een slaper zou kunnen noemen. Eigenlijk werd zelfs de carrosserie op een of ander moment bijgewerkt, onthulde hij, waarbij hij opmerkte dat het begon als een gesloten bestelwagen, maar dat een eerdere eigenaar zijruiten had toegevoegd. Coursey is overigens al bezig met zijn achtste Microbus-restauratie.

De familie die samen reist

"Ik begon Volkswagens te kopen toen ik 16 was", zei Paul Serventi, en ontmoette zijn vrouw, Robin, op een evenement van een VW-autoclub. Een gezin grootbrengen: "We besloten iets te kopen dat we konden gebruiken om de kinderen te plaatsen." Ze kozen heel toepasselijk voor een Westfalen-campermodel uit 1967 waar ze de afgelopen 23 jaar aan hebben gewerkt. 'We verzamelen spullen van hier en daar' om de binnenperiode correct te maken, zei Robin, hoewel Paul bijna verontschuldigend leek toen hij opmerkte dat de draagbare transistorradio op de eettafel een paar jaar nieuwer was dan de bus. 

Gezien het feit dat het nu 66 jaar oud is, is het busje in verrassend goede staat, maar er waren alleen de meest bescheiden reparaties aan het passagierscompartiment nodig, zoals de bekleding rond de koelkast. Het echtpaar - en hun kinderen - maken veelvuldig gebruik van de Westfalen en zijn stamgasten bij Microbus-bijeenkomsten. "We zijn als familie," zei hij. "Je ziet iemand die er een heeft en we zijn meteen vrienden."

Hippie bussen

'Het zit allemaal in de familie,' zei Luke Caldwell. “Mijn ouders hadden Volkswagens toen ik jong was. Het waren hippies en namen die ene mee door heel Zuid-Amerika.” Caldwell van zijn kant roept een klassieke coole look van Orange County op, goed gekapt, met dure zonnebrillen en slippers, en een vleugje tatoeages die onder zijn designer-T-shirt vandaan gluren. Hij heeft misschien de hippiesfeer van zijn ouders verzaakt, maar hij heeft de bus in zijn systeem. 

Hij bezit nu een smetteloze - en "zeer verzamelwaardige" - 1967-Window Volkswagen Microbus uit 21. Het was, toepasselijk, een familieproject, zijn vrouw 'zeer betrokken bij de restauratie ervan'. Het was haar keuze om te gaan met het kenmerkende grijze en blauwgroene kleurenschema - dat is wat "de meeste mensen complimenteren", zei Caldwell. Het is misschien relatief zeldzaam en waardevol, voegde hij eraan toe: 'Maar ik gebruik het zo vaak als ik kan. Dit is geen trailerkoningin.”

Versla kanker

Hij kocht zijn "Shorty Bus" uit 1960 voor de lol. Maar voor Fred Hayes is het een missie geworden. Afgelopen februari werd bij hem agressieve blaaskanker vastgesteld. Maar hij is nog lang niet klaar om toe te geven. 'Ik ben van plan kanker te verslaan,' zei hij, en de bus 'is een metafoor voor mij geworden. Het leven is kort. Rijd een Shorty. Hayes, gevestigd in San Francisco, rijdt overal heen om de boodschap over te brengen: neem uw gezondheid niet als vanzelfsprekend aan. Mensen "moeten worden gecontroleerd." 

Voor iemand die een ernstige gezondheidscrisis doormaakt, lijkt de reis van 400 mijl naar Orange County misschien een beetje veel, maar "Ik kwam hier om mijn waardering uit te drukken voor mijn vrienden en voor het leven." Onderweg vraagt ​​hij de mensen die hij ontmoet om de achterkant van de bus te ondertekenen. Onder de namen die er al op staan: Inar Castillo, de ontwerper van de nieuwe VW ID.Buzz. Een recente operatie lijkt succesvol te zijn geweest, zei Hayes. Maar misschien moet hij het een tijdje rustiger aan doen, aangezien hij later deze maand met chemotherapie begint.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoAiStream. Web3 gegevensintelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• De toekomst slaan met Adryenn Ashley. Toegang hier.
• Koop en verkoop aandelen in PRE-IPO-bedrijven met PREIPO®. Toegang hier.
• Bron: https://www.thedetroitbureau.com/2023/06/all-electric-buzz-debut-conjures-up-best-of-vws-past/