Λογότυπο Zephyrnet

Η διδασκαλία στις γυναίκες πρόσφυγες να οδηγούν προσφέρει κάθε είδους ελευθερία – Autoblog

Ημερομηνία:

STONE MOUNTAIN, Ga. — Σε ένα μεγάλο, άδειο πάρκινγκ έξω από την Ατλάντα, ένα αυτοκίνητο περιπλανιόταν αργά γύρω από τις θέσεις στάθμευσης. Από τη θέση του συνοδηγού, η καθηγήτρια οδήγησης Nancy Gobran κοίταξε με μεγάλα γυαλιά ηλίου τη μαθήτριά της, μια 30χρονη Σύρια πρόσφυγα που οδηγούσε για μία από τις πρώτες φορές στη ζωή της.

«Γύρισε τον τροχό και μετά επιτάχυνε», είπε απαλά στα αραβικά ο Γκόμπραν, ο ιδιοκτήτης του Safety Driving School. Πιάνοντας σφιχτά τον τροχό, ο μαθητής στρογγύλεψε προσεκτικά τις γωνίες του πάρκινγκ για σχεδόν μια ώρα.

Ο Gobran εργάζεται για σχεδόν πέντε χρόνια με ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Women Behind the Wheel, το οποίο προσφέρει 14 ώρες δωρεάν εκπαίδευση οδηγών σε γυναίκες ως επί το πλείστον πρόσφυγες και μετανάστριες. Πολλές από τις γυναίκες που εγγράφονται προέρχονται από χώρες που αποθαρρύνουν τις γυναίκες να οδηγούν ή να εργάζονται έξω από το σπίτι τους.

Δεν είναι μια νέα ιδέα, αλλά το Women Behind the Wheel είναι μοναδικό στη Γεωργία. Παρόμοια προγράμματα υπάρχουν σε όλη τη χώρα, όπως το Refugee Women Rising στην Ομάχα της Νεμπράσκα, το οποίο προσφέρει εκπαίδευση οδηγών, ασφάλεια ζωνών ασφαλείας και βοήθεια στην εγκατάσταση καθισμάτων αυτοκινήτου και το Driving Opportunity στο Ντένβερ, το οποίο προσφέρει διδασκαλία στην τάξη και στο δρόμο σε γυναίκες πρόσφυγες.

Η Nancy Gobran, ιδιοκτήτρια και εκπαιδεύτρια του Safety Driving School στέκεται χαμογελώντας μπροστά σε έναν οδηγό

«Το να βοηθάς πολλούς πρόσφυγες δεν είναι εύκολο», είπε ο Γκόμπραν. «Στην αρχή, είναι κάπως άβολο για κάποιους ανθρώπους για πρώτη φορά να βρίσκονται πίσω από το τιμόνι, αλλά στο τέλος του προγράμματος, κέρδισαν το όφελος που αναζητούσαν».

Οι μαθητές εγγράφονται στο πρόγραμμα οδήγησης μέσω του Ethaar, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού στην περιοχή της Ατλάντα που βοηθά τις οικογένειες προσφύγων μέσω της επανεγκατάστασής τους. Το όνομά του είναι μια αραβική λέξη που σημαίνει αλτρουισμός και στοργή.

Η συνιδρυτής της Ethaar, Mona Megahed, είπε ότι ξεκίνησε το Women Behind the Wheel για να καλύψει μια κραυγαλέα ανάγκη που έχουν πολλές οικογένειες προσφύγων που εν μέρει πηγάζει από πολιτιστικές διαφορές.

«Το ονομάσαμε Women Behind the Wheel για κάποιο λόγο», είπε ο Megahed. «Θέλαμε πραγματικά να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες πελάτισσές μας. Πολλές από αυτές τις γυναίκες δυσκολεύονταν γιατί ήταν πλήρως εξαρτημένες από τους συζύγους τους».

Σημείωσε ότι ορισμένοι σύζυγοι είχαν πεποιθήσεις από τις χώρες καταγωγής τους ότι οι γυναίκες τους δεν πρέπει να οδηγούν ή να εργάζονται.

«Εξηγήσαμε γρήγορα, καλά, δεν μπορείς πραγματικά να προσφέρεις αν βγάζεις κατώτατο μισθό και έχεις έξι στόματα να ταΐσεις εκτός από το να βοηθάς με τη γυναίκα σου», είπε ο Megahed. «Έτσι πρέπει επίσης να μάθει πώς να οδηγεί και να βρει δουλειά και να βγει εκεί έξω».

Το άγχος μπορεί να επιδεινωθεί στις οικογένειες στο μετρό της Ατλάντα, όπου πολλοί άνθρωποι βασίζονται στα αυτοκίνητα για να μετακινηθούν. Οι περισσότερες από τις οικογένειες προσφύγων με τις οποίες εργάζεται ο Έθαρ εγκαθίστανται στο Κλάρκστον, ένα προάστιο 15 μίλια (24 χιλιόμετρα) βορειοανατολικά της Ατλάντα.

«Τις περισσότερες φορές λόγω έλλειψης πρόσβασης στα μέσα μεταφοράς, είναι δύσκολο για αυτούς να φτάσουν στις δουλειές τους», δήλωσε η Sarah Karim, εκτελεστική διευθύντρια της Ethaar. «Είναι δύσκολο για αυτούς να πάνε να σπουδάσουν οπουδήποτε εκτός από αυτό που είναι κοντά και δεν υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές, δυστυχώς».

Η πελατεία τους εξαρτάται από το μεταβαλλόμενο παγκόσμιο τοπίο και τις συγκρούσεις, είπε ο Καρίμ.

«Τελευταία, παρατηρήσαμε διάφορες εθνικότητες μεταξύ των πελατών μας, συμπεριλαμβανομένων οικογενειών και ατόμων από το Αφγανιστάν, τη Βιρμανία, τη Συρία, το Σουδάν, τη Σομαλία, το Πακιστάν, το Ιράκ και την Ερυθραία», είπε ο Καρίμ.

Μέχρι στιγμής, υπήρξαν 230 απόφοιτοι του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένων μερικών ανδρών. Το πρόγραμμα οδήγησης έχει συνήθως λίστα αναμονής τριών έως τεσσάρων μηνών λόγω της ζήτησης. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρέχει σε οικογένειες προσφύγων έως και 12 μήνες οικονομική και ιατρική βοήθεια, επομένως υπάρχει περιορισμένος χρόνος για να αυτονομηθούν.

«Το ζητούμενο είναι κάθε πρόσφυγας να φτάσει στην αυτάρκεια ή στην αυτάρκεια», είπε ο Ντόριαν Κρόσμπι, καθηγητής στο Κολέγιο Σπέλμαν, ειδικός στη μετανάστευση προσφύγων.

«Το να μάθουν πώς να οδηγούν και να αποκτήσουν άδεια είναι κρίσιμο για τις γυναίκες πρόσφυγες που φτάσουν σε αυτό το επίπεδο αυτοδυναμίας», είπε ο Κρόσμπι. «Δεν είναι μόνο για να τηρήσουν τους κυβερνητικούς κανονισμούς της αποκοπής, αλλά τώρα μπορούν να συντηρηθούν. Είναι επίσης μια τέτοια συναισθηματική ώθηση».

Οι εκπαιδευτές όπως ο Gobran μιλούν άπταιστα τα αραβικά, γεγονός που κάνει τους μαθητές πιο άνετους. Παρακολούθησε τον πελάτη της να αποκτά σιγά-σιγά αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της ωριαίας συνεδρίας της. Ένα χαμόγελο πέρασε στο πρόσωπό της. Ένα μήνα αργότερα, η μαθήτριά της πέρασε τις εξετάσεις οδήγησης.

«Αυτό είναι το νέο τους σπίτι και πρέπει να καταλάβουν πώς λειτουργεί αυτή η χώρα», είπε ο Gobran. "Ξεκινά με το πολύ μικρό πράγμα όπως η οδήγηση για να χτίσεις ένα μέλλον."

spot_img

Τελευταία Νοημοσύνη

spot_img